Voedselhulp Wipe A Tear, Oeganda
Ik ben Jeroen Beemster en ben naast mijn functie van Penningmeester voor de Stichting Muziek voor Kinderen, bankier bij de Rabobank. Dit laatste gegeven speelt mee in dit verhaal.
Als bankier bij de Rabobank ben ik bij mijn start in 2010 meegenomen in de historie van de bank. De bank is ontstaan uit een samenvoeging van Raiffeisen Bank en de Boerenleenbank. Deze twee coöperatieve instellingen komen voort uit de inspanningen van burgemeester Raiffeisen uit het plaatsje Flammersfeld.
Friedrich Wilhelm Raiffeisen was een bevlogen man. Een man met een visie en een groot rechtvaardigheidsgevoel. Een man ook die groot voorstander was van zelfredzaamheid en de kracht begreep van samenwerken. Hij zag met lede ogen aan, dat in zijn omgeving arme boeren geld moesten lenen bij woekeraars en zodoende in een uitzichtloze situatie bleven steken van diepe armoede en onderontwikkeling. Dit gegeven leidde ertoe dat Raiffeisen een coöperatie oprichtte van boeren die geldmiddelen over hadden en dit wel wilden aanwenden voor de financiering van hen die hieraan behoefte hadden. De eerste Raiffeisen (Boerenleenbank) was hiermee geboren. Dit heeft uiteindelijk geleid tot een wereldwijd netwerk van verschillende coöperatievormen. Van banken tot agrarische bedrijven over de hele wereld en winkelketens in onze eigen straat. De Coöp is hier nog steeds een bekend voorbeeld van.
Bij de stichting Muziek voor Kinderen werken wij hard aan het bieden van een toekomstperspectief voor de leerlingen van Wipe a Tear in Kampala en Khule Africa in Ggaba. Door te leren muziek te maken, samen te werken en plezier te hebben, worden de kansen op een zelfstandig bestaan vergroot en stimuleren wij hiermee ook de ontwikkeling en de zelfredzaamheid van de kinderen.
Door de Corona pandemie werd het nog eens extra duidelijk hoe kwetsbaar de mensen in een land als Oeganda zijn. Als gevolg van de Covid maatregelen ontstond er een acute voedselcrisis. Transport lag stil, prijzen stegen door een enorme inflatie en omdat ook de kerken leeg bleven kwam er geen geld meer binnen bij de weeshuizen voor het inslaan van voldoende voedsel. En hoe kun je muziekles geven en muziek maken op een lege maag?
Om deze reden is door de Stichting Muziek voor Kinderen een campagne gestart om een deel van de nood te ledigen. Door acties op te zetten haalden we geld op dat specifiek bedoeld was voor het voeden van de weeskinderen. In totaal is er gedurende de pandemie € 6.000,- opgehaald en gedoneerd aan voedselhulp. Maar hoe lang ga je hiermee door? En is het geven van geld voor voedsel de beste oplossing. Ik denk zelf van niet. Ik denk wel dat het nodig was, maar dat het beter is om het gedachtegoed van Raiffeisen te volgen en ervoor te zorgen dat de weeshuizen zelfvoorzienend worden in een land dat reeds veel uitdagingen kent en nu kwetsbaarder is dan ooit. Toen kwam het idee bij ons op om te kijken of het mogelijk was om een stuk land te kopen of te pachten en hierop zelf voedsel te laten verbouwen.
In eerste instantie hebben we gekeken naar de aankoop van een stuk grond. Dit was echter onbegonnen werk en de risico’s waren simpelweg te groot. De aankoopkosten zijn te hoog en de controle op het project is te ingewikkeld als je geen lokale mensen hebt. Daarbij was het ook niet helemaal duidelijk hoe bedreven men is in de landbouw. Want landbouw vraagt heel veel kennis en ervaring. Uiteindelijk kwam Wipe a Tear zelf met een stuk land dat gepacht kon worden. Daarnaast overtuigden zij ons dat ze in staat waren om zelf voedsel te kunnen verbouwen. Hierop hebben we in gezamenlijk overleg besloten om dit een kans te geven en voor een periode van 2 jaar de pacht te betalen en Wipe a Tear van zaden te voorzien om te kijken of het gaat lukken om zelf voedsel te verbouwen op 8000 m2 grond. Dit is ongeveer 1,3 voetbalvelden.
De eerste oogst is nu in de maak en bestaat volledig uit mais. Mais is niet een heel complex landbouwproduct en groeit in het tropische klimaat van Oeganda voorspoedig. Er is kennis in de omgeving aanwezig maar de vraag is toch in hoeverre deze eerste oogst uiteindelijk succesvol zal zijn. Daarom hebben we ook besloten om minimaal twee jaar support te leveren en ervaring op te laten doen. Regelmatig krijgen we foto’s toegezonden van het veld dat volstaat met mais en de verwachting is dat we binnenkort de eerste resultaten te zien zullen krijgen van kinderen die maispannenkoeken eten van hun zelf verbouwde voedsel. En dat allemaal dankzij het gedachtengoed van Friedrich Wilhelm Raiffeisen.
De kosten voor de pacht en de zaden bedragen nog geen € 1.000,- per jaar en als we hiermee een deel van het voedseltekort kunnen terugdringen en de zelfredzaamheid kunnen vergroten, dan is dat volgens mij al een geweldig resultaat.
Op bijgaande foto’s kunt u zien wat de eerste resultaten zijn.
